Praktyki o charakterze egzorcystycznym były znane w religiach pogańskich, jednak często przyjmowały postawę przebłagania złego ducha, okazania mu respektu. Miały one charakter religijny, magiczny lub medyczny. W Starym Testamencie mówi się o szatanie bardzo rzadko, unika tego wszystkiego, co mogłoby sugerować dualizm dobra i zła. Szatan przedstawiany jest jako jeden z aniołów, ale i przeciwnik, oskarżyciel przed Tronem Boga. Walka ze złymi mocami przybiera różne postacie:
* to oczyszczenie z grzechów poprzez kozła ofiarnego (Kpł 16, 3-27),
* ochronę przed niszczycielem poprzez skropienie krwią baranka odrzwi (Wj 12, 21-23).
* trwanie w sprawiedliwości powoduje, że szatan nie władzy nad człowiekiem (Za 3, 2).
* rytualne egzorcyzmy w Księdze Tobiasza objawione przez anioła (Tb 6, 8; Tb 8, 2).
W Nowym Testamencie pojawia się wiele historii i miejsc, gdzie Jezus, a później Apostołowie, wyrzucają złe duchy z opętanych i uzdrawiają chorych.
I Jezus uzdrawia i uwalnia
1. Jezus głosi nadejście królestwa Bożego, uzdrawia i uwalnia od złych duchów.
Mt 4, 23-25, Łk 6, 17-19
2. Jezus uzdrawia wielu opętanych. Ma to charakter masowy i publiczny.
Mt 8, 16 , Mk 1, 32-39
3. Wyrzucane złe duchy posiadają wiedzę o Jezusie.
Łk 4, 33-37, Mk 1, 23-28
4. Jezus uwalnia opętanych i zmusza złe duchy, by weszły w świnie. Opętanie może mieć charakter mnogi - w człowieku może przebywać kilka złych duchów.
Mt 8, 28-34, Mk 5, 1-20, Łk 8, 26-39
5. Jezus wyrzucił siedem złych duchów z Marii Magdaleny.
Mk 16, 9
6. Jezus wyrzuca złego ducha z córki poganki na odległość.
Mk 7, 24-30, Mt 15, 21-28
7. Jezus egzorcyzmuje w szabat - wyrzuca ducha niemocy.
Łk 13, 10-13
8. Jezus kontynuuje uzdrawiane i uwalnianie mimo groźby śmierci.
Łk 13, 31-32
9. Jezus wyrzuca złego ducha z niemego, który wtedy odzyskuje mowę. Zostaje oskarżony przez faryzeuszów, że uczynił to mocą Belzebuba.
Mt 9, 32-38, Mk 3, 20-27.
10. Jezus wyrzuca złego ducha, który jest sprawcą ślepoty i niemoty. Mówi, że wyrzuca złe duchy mocą Ducha Bożego.
Mt 12, 22-30
11. Wyrzucanie złych duchów jest znakiem nadejścia królestwa Bożego.
Łk 11, 14-20, Łk 7,18-23
II Uczniowie Jezusa uwalniają od złych duchów
1. Dwunastu Apostołów wezwanych przez Jezusa do wyrzucania złych duchów.
Mt 10, 1-8, Łk 9, 1, Mk 3,14-19, Mk 6, 7
2. Uczniowie Jezusa uwalniają i uzdrawiają.
Łk 10,17-20
3. Egzorcyzmy uczniów nie zawsze kończą się powodzeniem - niektóre złe duchy wyrzuca się modlitwą i postem. Posługa uwalniania wymaga wiedzy, rozeznania i ascezy.
Łk 9, 37-43, Mk 9, 14-29
4. Jezus po Zmartwychwstaniu zleca Apostołom dalsze uwalnianie od złych duchów
Mk 16,15-18
5. Posługa uwalniania jest kontynuowania po Zmartwychwstaniu Jezusa.
Mk 6, 12-13
6. Uwalnianie przez Apostołów ma charakter powszechny i publiczny.
Dz 5, 16
7. Apostołowie uzdrawiają i uwalniają od złych duchów, co ludzie uznają za prawdziwość wiary.
Dz 5, 12-16
8. Św. Piotr uczy, że Jezus przyszedł uwalniać od władzy diabła.
Dz 10, 38
9. Do posługi uwalniania włączają się inni chrześcijanie, jak św. Paweł. Św. Paweł wyrzuca złego ducha z niewolnicy, który wróżył i przynosił dochód jej panom.
Dz 16, 16-24
10. Nawet chusty i przepaski od św. Pawła kładziono na chorych, co powoduje uzdrowienie i uwolnienie od złych duchów.
Dz 19, 11
11. Filip wyzuca złe duchy w Samarii
Dz 8, 6-7
III Warunki uwolnienia
1. Jezus mówi, że po uwolnieniu od złego ducha człowiek musi oczyścić duszę z grzechu, inaczej zły duch może wrócić z innymi i uczynić stan człowieka jeszcze gorszym.
Mt 12, 43-45, Łk 11, 24-26
2. Jezus wyrzucając złego ducha podkreśla wagę wiary w uwolnieniu.
Mt 15, 21-28, Mk 7, 24-30
3. Jezus wyrzuca złego ducha z chłopca. Jezus mówi, że uwolnienie jest zależne od wiary, modlitwy i postu.
Mk 9, 14-29, Mt 17, 14-21, Łk 9, 37-49
IV Inni egzorcyści
1. Posługa uwalniania wymaga spełniania woli Boga. Dopuszczający się nieprawości, nawet jeśli uzdrawiają i uwalniają w Imię Jezusa, nie wejdą do królestwa niebieskiego.
Mt 7, 21-23
2. Nie-chrześcijanin wyrzuca złe duchy. Jezus odpowiada, że może to czynić, bo jest to potwierdzeniem mesjaństwa.
Mk 9, 38-40
3. Egzorcyzmy odprawianie przez tych, którzy nie wierzą w Jezusa kończą się niepowodzeniem. Siedmiu synów Skewasa pobitych przez złego ducha.
Dz 19, 13-17
Egzorcyzmy w Biblii
Kpł 16, 6-22
6 Potem Aaron przyprowadzi cielca na ofiarę przebłagalną za siebie samego i dokona przebłagania za siebie i za swój dom. 7 Weźmie dwa kozły i postawi je przed Panem, przed wejściem do Namiotu Spotkania. 8 Następnie Aaron rzuci losy o dwa kozły, jeden los dla Pana, drugi dla Azazela. 9 Potem Aaron przyprowadzi kozła, wylosowanego dla Pana, i złoży go na ofiarę przebłagalną. 10 Kozła wylosowanego dla Azazela postawi żywego przed Panem, aby dokonać na nim przebłagania, a potem wypędzić go dla Azazela na pustynię. (...)
20 Kiedy już ukończy obrzęd przebłagania nad Miejscem Świętym, Namiotem Spotkania i ołtarzem, każe przyprowadzić żywego kozła. 21 Aaron położy obie ręce na głowę żywego kozła, wyzna nad nim wszystkie winy Izraelitów, wszystkie ich przestępstwa dotyczące wszelkich ich grzechów, włoży je na głowę kozła i każe człowiekowi do tego przeznaczonemu wypędzić go na pustynię. 22 W ten sposób kozioł zabierze z sobą wszystkie ich winy do ziemi bezpłodnej. Ów człowiek wypędzi kozła na pustynię.
Wj 12, 21-23
21 Mojżesz zwołał wszystkich starszych Izraela i rzekł do nich: «Odłączcie i weźcie baranka dla waszych rodzin i zabijcie jako paschę. 22 Weźcie gałązkę hizopu i zanurzcie ją we krwi, która jest w naczyniu, i krwią z naczynia skropcie próg i oba odrzwia. Aż do rana nie powinien nikt z was wychodzić przed drzwi swego domu. 23 A gdy Pan będzie przechodził, aby porazić Egipcjan, a zobaczy krew na progu i na odrzwiach, to ominie Pan takie drzwi i nie pozwoli Niszczycielowi wejść do tych domów, aby [was] zabijał.
Za 3, 2
1 Potem [Pan] ukazał mi arcykapłana Jozuego, który stał przed aniołem Pańskim, a po jego prawicy stał szatan oskarżając go. 2 [Anioł] Pański tak przemówił do szatana: «Pan zakazuje ci tego, szatanie, zakazuje ci tego Pan, który wybrał Jeruzalem. Czyż nie jest on2 niby głownia wyciągnięta z pożogi?»
Tb 6, 7-9
7 A młodzieniec zapytał anioła i rzekł mu: «Bracie Azariaszu, co za lekarstwo jest w sercu, w wątrobie i w żółci ryby?» 8 A ten mu odpowiedział: «Serce i wątrobę ryby spal przed mężczyzną lub kobietą, których opanował demon lub zły duch, a zniknie opętanie i już nigdy nie zwiąże się z nim. 9 A żółcią trzeba potrzeć oczy człowieka, które pokryło bielmo, dmuchnąć potem na nie, na to bielmo, a oczy będą zdrowe».
Tb 8, 2-4
2 Wtedy przypomniał sobie Tobiasz słowa Rafała, wyjął wątrobę i serce ryby z torby, w której je przechowywał, i położył na rozżarzonych węglach do kadzenia. 3 Zapach ryby powstrzymał demona i uciekł aż on aż do Górnego Egiptu. A Rafał poszedł za nim, związał go tam w oka mgnieniu i unieszkodliwił go. 4 Rodzice wyszli i zamknęli drzwi od sypialni. Tobiasz podniósł się z łóżka i powiedział do niej: «Wstań, siostro, módlmy się i błagajmy Pana naszego, aby okazał nam miłosierdzie i ocalił nas».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz